Poziom Rozwoju Wojownika – PRW
Wojownik, to bardzo skomplikowany byt. Nie wystarczy przecież człowiekowi wcisnąć w
rękę miecz, aby stworzyć z niego rycerza. Trening wojownika przypomina kucie oręża. Na
początku mamy do czynienia ze zwykłym kawałkiem metalu, jednak staranna obróbka może
go transformować w śmiercionośne narzędzie. Do tego jednak trzeba wprawy kowala,
dobrego materiału i czasu.
Dlatego proces kształtowania wojownika powinien obejmować rozwój trzech parametrów
ściśle ze sobą powiązanych: siły, techniki i psychiki. Sumaryczna ich wartość będzie
stanowiła o Poziomie Rozwoju Wojownika – PRW. Każdy z nich rozwija się w różnym
tempie i zależny jest od wielu uwarunkowań takich jak uwarunkowania genetyczne,
wcześniejsze doświadczenie i praktyka oraz talent. Rozwój tych zmiennych posiada różną
dynamikę, co oznacza że niektóre z nich będą rozwijały się szybciej, a inne wolniej. Często
dochodzi także do zjawiska kompensacji, czyli jeden czynnik, który przeważa nad drugim, w
sposób naturalny podnosi parametr ogólny jakim jest poziom rozwoju wojownika.
Siła – jest jednym z najszybciej rozwijających się parametrów. Przyrost siły ogólnej,
przynajmniej w początkowej fazie treningu jest szybko widoczny. Widoczne szybko stają się
też zmiany w sylwetce (spadek tkanki tłuszczowej, kształt i twardość mięśni), co może
wpływać motywująco i pozytywnie oddziaływać na psychikę. Trening siłowy w sportach
walki jednak powinien różnić się od treningu np. sylwetkowego. Powinien obejmować
ćwiczenia wielostawowe: do których idealnie nadają się ćwiczenia kalisteniczne lub
ćwiczenia z odważnikami kulowymi. Dobry trening siłowy powinien obejmować ruchy, jakie
wykonujemy naturalnie podczas treningu danej sztuki walki (pchanie przy sportach
uderzanych, ciągnięcie przy sportach chwytanych itp.). Co ważniejsze, trening powinien ten
poprawiać ogólną stabilizację ciała, a co za tym idzie chronić przed urazami stawów, ścięgien
i więzadeł. Podczas walki, nasze ciała pracują dynamicznie w różnych kierunkach. Im
mocniejsze mięśnie i więzadła tym mniejsze ryzyko kontuzji.
Technika– technika to jeden z najtrudniejszych parametrów jakie rozwijamy trenując sporty
walki. Nabywanie odpowiedniej techniki, czyli dojście to stopnia mistrzowskiego z reguły
trwa wiele lat, jak nie całe życie (edukacja permanentna). Oprócz nauki techniki, umiejętność
jej zastosowania wymaga odpowiedniego wydrillowania poszczególnych sekwencji – czyli
wielokrotnego powtarzania. Dodatkowym problemem w sportach walki jest to, że
jednocześnie uczymy się wielu technik na raz. Przykładowo w kick boksingu, musimy
pracować równocześnie nad atakami i obroną zarówno rękami, jak i nogami, a w sportach
parterowych nad sprowadzeniami do parteru oraz atakami i obroną na ziemi. Dobór
odpowiednich technik pod konkretnego zawodnika, zdaje się mieć wpływ na tempo jego
rozwoju. Wyeliminowanie skomplikowanych technik, lub technik trudnych do zastosowania,
a skupienie się na „technikach naturalnych dla danego zawodnika” może przyspieszyć jego
rozwój (będzie szybciej wygrywał walki), zoptymalizować trening i dodatkowo zwiększyć
motywację do dalszej pracy.
Psychika – dla niektórych jest jednym z najtrudniejszych do rozwinięcia parametrów, inni zaś
są urodzonymi fighterami. Faktem, jest iż trwanie w walce, powoduje pewne uodpornienie się
na strach i stosunkowe przyzwyczajenie do sytuacji trudnych. Psychika jest jedną z
najważniejszych zmiennych, ponieważ mocna psychika, wiara w zwycięstwo mogą pomóc
zniwelować braki techniczne, czy fizyczne. Czasem są od nich nawet ważniejsze. Jest to
szczególnie widoczne podczas długich pojedynków, w których ostatecznie najważniejsze jest to, kto lepiej zniesie fizyczną i psychiczną presję walki. Dobrym pomysłem na trenowanie siły psychicznej jest nauka kontroli emocji np. poprzez oddech. Bezustanne szukanie inspiracji w historiach niezwykłych ludzi, naśladownictwo, mogą być dobrym pomysłem na wzmacnianie psychiki i stanowić dobry element treningu tego obszaru.
Kompensacja – jak wyżej wspomniałem powyższe parametry są ze sobą ściśle powiązane.
Powinny pracować w pełnej symbiozie jak ramię, którego np. używamy do podniesienia
szklanki z wodą. W taki ruch zaangażowane są nie tylko palce, ale i nadgarstek, biceps, cała
kończyna. Podczas wykonywania takiego ruchu mówimy o pełnej kooperacji. Silny chwyt
może kompensować słabość bicepsa. Efekt jest ostatecznie ten sam. Dlatego nie ma mowy o
dobrym wojowniku, który jest np. słaby fizycznie czy psychicznej. Oczywiście posiadanie
dużej siły może pomóc zniwelować braki techniczne, a psychika może okazać się
najważniejsza i finalnie okazać się czynnikiem decydującym o przebiegu walki. Jednak warto
znać swoje mocne strony. Jeśli jestem gibki i nauka technik przychodzi mi łatwo, zatem ten
obszar będzie w pierwszej fazie najważniejszy do rozwoju. Z kolei jeśli moim atutem jest siła,
to jej rozwój może pomóc w obronie lub wykonywaniu poszczególnych technik.
Najważniejszy jest bilans. Zakładając, że każdy parametr będziemy mierzyli w skali od 1 do
5, to najważniejsza będzie wartość sumaryczna. Maksymalna wartość połączonych
parametrów do 15 a minimalna 3. Zatem jeśli moja siła ma np. 5, technika 4, a psychikę
oceniam na 3 to finalnie mój PRW wynosi 12 punktów. Podnosząc poszczególne parametry
podniesiemy totalny PRW. Warto jednak znać swoje mocne i słabe strony, co będzie
wypadkową do pracy w konkretnych obszarach.
Leave a Comment